ที่นี่...ประเทศอังกฤษ

26 กันยายน 2551
15:55น. (เวลาประเทศอังกฤษ)

>>ห่างหายจากการเขียนบล็อกไปนาน เพราะว่าตั้งแต่มาถึงที่ประเทศอังกฤษยังไม่ได้มีเวลาว่างทำอย่างอื่นเลยนอกจากทำงาน แล้วก็เรียนภาษาที่วิทยาลัย พอดีมีเวลาว่างประมาณหนึ่งชั่วโมงจึงแอบมานั่งเขียนบล็อกเล่าสู่กันฟัง

>>ผมออกเดินทางออกจากประเทศไทยเวลา 9.00น. ของวันพุธที่ 3 กันยายน โดยสายการบินอิทิฮัช ที่สนามบินสุวรรณภูมิ แล้วเดินทางไปเปลี่ยนเที่ยวบินเพื่อที่จะไปลอนดอนที่อาบูดาบี ประเทศสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ ผมเดินทางถึงสนามบินฮีทโทรว กรุงลอนดอน เวลาประมาณ 6.00น. ของวันพุธที่ 3 กันยายน(เวลาประเทศอังกฤษ)


--+วิวจากหน้าต่างบนเครื่องบิน |Ricoh GR2|

>>เมื่อผมมาถึงที่สนามบินฮีทโทรว ก็ได้ใช้เวลาพักใหญ่ในการตรวจคนเข้าเมืองแต่ก็ไม่ได้มีปัญหาติดขัดอะไร แต่ว่าพวกแขกเยอะมากๆและส่วนใหญ่เจ้าหน้าที่จะเคร่งกับพวกแขกมากกว่า เมื่อตรวจเอกสารและได้กระเป๋าเรียบร้อย ก็ออกมาด้านนอกก็พบว่าอาผมมารอรับอยู่แล้ว จากนั้นจึงออกเดินทางไปยังบ้านหรือร้านอาหารที่ผมจะไปพักอาศัยในเมือง Southend-on-Sea, Essex ซึ่งอยู่ห่างจากลอนดอนประมาณ 1-2 ชั่วโมง ระหว่างทางก็แวะกินข้าว และอาก็แวะไปเยี่ยมเพื่อน จึงเดินทางถึงบ้านเวลาประมาณ 23.00น.

>>ในวันรุ่งขึ้นผมก็ได้เรียนรู้ขั้นตอนของงานที่นี่ทันทีตั้งแต่เปิดร้านจนกระทั่งปิดร้าน ร้านของอาผมมีทั้งหมด4ร้านด้วยกันประกอบไปด้วย Thai Nava(ร้านอาหารไทย), BarGu(บาร์), Bargu Café & Thai take away(คาเฟ่และซื้อกลับบ้านหรือส่งถึงบ้าน), BarGu Restaurant(ร้านอาหารไทย)


--+หน้าร้าน Bargu Café & Thai take away |iPhone|


--+ภาพจากใน Bargu Café & Thai take away ฝั่งตรงข้ามเป็นร้าน Thai Nava |Ricoh GR2|


--+ภาพบริเวณหน้าห้องที่ผมอาศัยอยู่ ถ้าเดินไปสุดทางจะเป็นบาร์ |iPhone|


--+เครื่องดื่มที่บาร์ |iPhone|

>>บังเอิญว่าวันจันทร์ที่ 8 กันยายน จะมีคอนเสริทเบียร์สิงห์75ปี อัสนี-วสันต์ โชติกุล เวิล์ดทัวร์ ที่Wembley Arena London ผมจึงได้มีโอกาสไปชมคอนเสริทกับเขาด้วย เป็นโอกาสอันดีที่ได้เข้าลอนดอนอีกครั้งแบบได้เที่ยวด้วย แต่ทว่าในตอนเช้าผมจะต้องไปจ่ายค่าเทอมที่ South East Essex College วิทยาลัยที่ผมสมัครเรียนภาษาไว้ก่อน

>>พอจ่ายค่าเทอมเสร็จเรียบร้อยกำลังจะไปลอนดอนปรากฎว่ารถอาเต็ม ก็จึงวางแผนกันกับแม่ พี่กบ และแนนว่าเราจะนั่งรถไฟไปลอนดอนกันเอง


--+สถานีรถไฟที่ Southend on Sea |Ricoh GR2|


--+แม่กับพี่กบบนรถไฟ |Ricoh GR2|


--+ลงที่ Fenchurch Street ต่อ Underground |Ricoh GR2|

>>และแล้วเราก็มาถึงลอนดอนเราวางแผนกันว่าจะไป Soho(ย่านคนจีน) กินอาหารจีนก่อนเดินเที่ยวสักพักแล้วค่อยเดินทางไป Wembley Arena


--+The Photographers' Gallery |Ricoh GR2|


--+ผมกับแม่ที่ Soho |Ricoh GR2|

>>มาถึงร้านเราก็เริ่มสั่งอาหารกินกัน


--+เริ่มด้วย Aromatic Duck |Ricoh GR2|


--+ต่อด้วยติ๋มซำ |Ricoh GR2|


--+จบด้วย Main Course |Ricoh GR2|

>>กินเสร็จเราก็ออกมาเดินเล่นรอเวลาในตัวเมืองลอนดอน


--+Thai Square ร้านอาหารไทยชื่อดัง |Ricoh GR2|


--+High Street ในลอนดอน |Ricoh GR2|


--+เด็กสเก็ต |Ricoh GR2|

>>พอได้เวลาเราก็ออกเดินทางไปยัง Wembley Arena


--+หน้าทางเข้า Wembley Arena (มีแต่คนไทยทั้งนั้นแต่ทำไมไม่คุยกันเลยต่างคนต่างอยู่) |Ricoh GR2|


--+เริ่มปล่อยให้คนเข้า |Ricoh GR2|


--+พี่ป้อมกับพี่โต๊ะ โชว์ลีลากันอย่างเมามัน |Ricoh GR2|

>>พอคอนเสริทจบฝนก็ดันมาตกอีก ทำให้ทุกคนที่ออกมาแตกกระจายกันกลับไปหมดเลย ส่วนขากลับพวกเราแยกย้ายกันติดรถอาและรถเพื่อนคนอังกฤษกลับบ้าน กว่าจะถึงก็ปาไปเกือบตีหนึ่ง

>>วันต่อมาผมก็เริ่มเรียนทันที เพื่อนๆในห้องมีหลากหลายเชื่อชาติมากเช่น ตุรกี ฝรั่งเศษ โปแลนด์ มาเลเซีย จีน ฮ่องกง เกาหลีใต้ ส่วนมากแล้วแต่ละคนจะอยู่มานานกว่า6เดือนขึ้นไป แต่ผมเพิ่งมาแค่1อาทิตย์เอง คนในห้องก็ต่างตกใจว่าผมเข้าเรียนเร็วมากไม่ทันได้ปรับตัวอะไรเลย


--+โรงละครของเมืองนี้ ถ่ายระหว่างเดินไปวิทยาลัย |iPhone|


--+บ้านของคนระแวก ถ่ายระหว่างเดินไปวิทยาลัย |iPhone|


--+ถ่ายจากชั้น2ในวิทยาลัย |iPhone|


--+ถ่ายก๊อปปี้จากภาพติดผนังที่วิทยาลัย เป็นภาพวิทยาลัยจากมุมสูง |iPhone|




--+ทาวน์ของเมืองนี้ (แถบชอปปิ้ง) |iPhone|

>>ที่วิทยาลัยพอดีมีน้องคนไทยอยู่คนหนึ่งชื่อออฟเขาอยู่มาหลายปีแล้วจบไฮสคูลที่นี่ แต่มาเรียนแกรมมาเพิ่ม บ้านเขาทำร้านอาหารไทยเหมือนกันชื่อว่า Tudor เขาจึงชวนไปทานข้าวที่บ้านเขา ซึ่งอยู่อีกเมืองหนึ่งไกลออกไปไม่มากนักชื่อว่า Leigh on Sea ขากลับเขาก็พาผมเดินเล่นริมทะเล คนแถบนี้มีแต่คนรวยบ้านหลังใหญ่ๆ ออฟเล่าให้ฟังว่าบางหลังมีอายุกว่า 200-300ปี!!! (น่าเสียดายไม่ได้ถ่ายรูปเก็บไว้)


--+Sea front(แถบติดทะเล) ของเมือง Leigh on Sea |iPhone|

>>ที่เล่ามาทั้งหมดข้างบนนี้อาจมีแต่เรื่องสนุก แต่จริงๆแล้วมันมีงานหนักๆอีกเยอะที่จะต้องทำ ผมอยู่ที่นี่ผมเรียนวันจันทร์ถึงศุกร์ในช่วงเช้า ส่วนช่วงเย็นถึงดึกผมก็กลับมาทำงานที่ร้านทุกคืน งานดูเหมือนเยอะแต่ถ้าเทียบกับคนอื่นๆแล้วเขาทำหนักกว่าผม เพราะผมทำช่วงเย็น แต่คนอื่นเขาทำทั้งเช้าและเย็น บางคนก็มีงานที่อื่นอีก การมาใช้ชีวิตอยู่แบบนี้มันต่างจากอยู่เมืองไทยมากต้องอดทน ถ้าพ่อแม่ใครมีเงินก็ส่งเรียนไป อาจจะทำงานไปด้วยหรือไม่ก็ได้ แต่ผมมาที่นี่ตัวเปล่า ผมอยู่กับแม่กับอาก็จริง แต่จะไม่มีการลำเอียงระหว่างลูกหลานกับพนักงานคนอื่น เมื่อผมทำงานผมก็คือพนักงานคนหนึ่งเหมือนกับทุกๆคน ยังดีที่ผมยังได้ทำงานออกแบบอยู่บ้างเพราะที่ร้านเขาก็มีเมนูใหม่ๆปรับเปลี่ยนอยู่เรื่อยๆ ได้ถ่ายรูปเมนู ทำสติ๊กเกอร์ประดับร้านบ้าง ทำเสื้อพนักงาน ออกแบบใบปลิว ฯลฯ ทำให้ผมไม่เบื่อกับงานบริการมากจนเกินไป

>>สุดท้ายนี้ขอฝากความคิดถึง ถึงญาติๆ อาจารย์ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ คนไทยทุกคน รูปที่ลงให้ดูอาจจะไม่เยอะมากนักเพราะไม่ค่อยได้ถ่ายรูปเล่นเลย เอาไว้โอกาสหน้าจะมาเล่าสู่กันฟังใหม่พร้อมภาพประกอบสวยๆก็แล้วกัน

"สวัสดี"