วันศุกร์ที่ 6 กรกฎาคม พ.ศ. 2550

เลขนศิลป์โดยความบังเอิญ

6 กรกฎาคม 2550

>>เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมามีเพื่อนเล่าให้ฟังว่าที่ ลอฟท์ สยามดิสคอฟเวอรี มีกล้องถ่ายภาพโลโมHolga 110มาขาย เพื่อนก็บรรยายสรรพคุณไปว่าเล็กมากๆเอาไว้แอบถ่ายคงจะดี ราคาก็ถูกแสนถูก ด้วยความตื่นเต้นจึงดิ่งไปซื้อและถ่ายในทันที (ตอนซื้อเจอฟิล์มรัฐภูมิด้วยกำลังดู Holga อยู่เหมือนกันแต่เป็นตัวใหญ่ใช้ฟิล์ม120)


--+Micro Holga 110

>>หลังจากใช้เวลาถ่ายเตร็ดเตร่ไปเรื่อยๆเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ก็เอาฟิล์มไปล้างและสแกน ภาพที่ได้ก็ไม่ได้มีอะไรน่าตื่นตาตื่นใจมากนัก เดิมๆเหมือนที่เคยถ่ายมา แต่ไอ้สิ่งที่ผมตื่นเต้นกลับเป็นการสแกนรูปของร้านล้างฟิล์ม มันสแกนมาทั้งแผ่นเลยทั้งรูหนามเตยตัวเลขรูปติดกับรูปมาหมด (คงเป็นเพราะว่าฟิล์ม 110 มีขนาดเล็ก มีความสูงแค่ประมาณเซนครึ่งเท่านั้นร้านเขาไม่รู้จะสแกนยังไง) ไอ้แบบนี้แหละมันจึงทำให้เกิดภาพแปลกๆบริเวณขอบรูป เช่นแสงที่ทับซ้อนกันหลายๆชั้น ช่วงพื้นที่ว่างของรูหนามเตย อักษร และสัญลักษณ์ต่างๆที่อยู่บนแผ่นฟิล์ม


--+ตัวอย่างภาพเต็มจากร้านล้างฟิล์ม

>>หลังจากที่ตื่นเต้นกับขอบรูปที่ได้มาโดยไม่ตั้งใจจึงพยายามตัดรูปอยู่นานสุดท้ายก็ได้ผลงานออกมาอย่างที่เห็นนี้แหละครับผม


--+01


--+02


--+03


--+04


--+05

>>ดูภาพเพิ่มเติมได้ที่ www.lomohomes.com/ku-ang

วันพฤหัสบดีที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2550

ระยะชัดตื้นเฉพาะกิจ

05 กรกฎาคม 2550

>>สมัยเรียนเมื่อประมาณ 3-4 ปีที่แล้วผมเคยเป็นคนบ้ากล้องถ่ายรูปมากๆ รู้เรื่องกล้องทุกอย่าง รุ่นไหน ยี่ห้ออะไร เลนส์ สเปก ราคา อุปกรณ์เสริม ทั้งกล้องฟิล์มและดิจิตอล รู้ไปหมดเพื่อนๆที่กำจังจะซื้อกล้องก็มักจะมาถามอยู่เป็นประจำว่าซื้อรุ่นไหนดีแบบไหนดี แต่ตัวผมเองไม่เคยซื้อเองเลยเพราะไม่มีงบ ช่วงนั้นผมมีกล้องที่เหมือนจะเป็นของผมเองอยู่ตัวหนึ่ง ที่เหมือนจะเป็นเจ้าของก็เพราะว่าเป็นมรดกตกทอดมาจากอาเจ็กอีกที แล้วผมก็ใช้กล้องฟิล์มเก่าๆตัวที่ว่านี้ใช้เรียน ใช้เล่นมาตลอด

>>ด้วยความที่ผมเป็นคนชอบถ่ายรูปครอป(Crop) ชอบถ่ายอะไรใกล้ๆหลายๆครั้งตอนออกไปถ่ายรูปตามโจทย์ที่อาจารย์สั่งผมมักจะมีปัญหากับข้อจำกัดของกล้องถ่ายภาพที่ผมมีเสมอโดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องเลนส์ เลนส์ที่ผมใช้เป็นเลนส์ช่วงปกติคือช่วงมุมถาพที่ 35-70 เป็นช่วงเลนส์ทั่วไปที่ระยะโฟกัสใกล้สุดประมาณครึ่งเมตร แต่บางครั้งผมก็ต้องการที่จะได้ภาพที่มีระยะโฟกัสที่ใกล้มากๆ ซึ่งทำไม่ได้ต้องใช้เลนส์มาโครแล้วก็ไม่มีปัญญาซื้อซะด้วยสิ จึงทำให้ถาพถ่ายของผมบางภาพใกล้ไม่ได้ดังความต้องการ

>>ในช่วงเรียน 2ปีหลังเทคโนโลยีก็พัฒนาขึ้นมาก กล้องดิจิตอลมีบทบาทสูงเข้ามาทดแทนกล้องฟิล์ม ราคาก็ถูกลง กล้องดิจิตอลคอมแพคมีความสามารถสูงขึ้นในราคาที่ไม่แพงมาก แทบจะทุกคนมีกล้องดิจิตอลเป็นของตนเอง และแน่นอนผมก็มีกับเขาบ้าง แต่ก็ได้มาด้วยความอนุเคราะห์จากอาเจ็กอีกแล้ว (เป็นอาเจ็กคนละคนกันกับที่ให้กล้องฟิล์ม) แต่เขาไม่ได้ให้ผมไปเลยนะ ผมเป็นแค่คนดูแลชั่วคราวระหว่างที่เขาไม่ได้ใช้เท่านั้น และแล้วผมก็ได้กล้องมาใช้ก๋อกแก๋กไปเรื่อยกดกระจายไม่เปลืองค่าฟิล์ม แต่ก็ยังคงเศร้าที่ระยะโฟกัสใกล้สุดแค่ 10ซม. มันยังใกล้ไม่พอดังที่ผมต้องการ แต่ก็ไม่เป็นไรอย่างน้องกูก็มีกล้องดิจิตอลกะเขาเหมือนกัน

>>จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ขณะรื้อของในตู้ที่บ้านเพื่อจัดเรียงสมบัติสมัยเรียนให้เข้าที่เข้าทาง ก็ได้ไปเจอของอย่างหนึ่งอยู่ในซอกหลืบลึกๆมันคือกล้องดูพระเครื่องแบบพับได้เป็นพลาสติกท่าทางดูเป็นของเก่า ถามไถ่คนในบ้านว่าของใครจึงได้รู้ว่าเป็นของอาเจ็กอีกแล้ว (ซึ่งเป็นอีกคนหนึ่งที่ไม่ใช่สองคนแรก) ผมก็เลยนำมันมาส่องนู่นดูนี่ไปเรื่อยเปื่อย ผลที่ได้ก็น่าตื่นตาตื่นใจดีเราได้เห็นอะไรที่มันเล็กๆในขนาดขยายใหญ่ ผมรู้สึกชอบมันมากถึงกับมีความคิดอยู่แว็บนึงว่าจะซื้อกล้องจุลทรรศน์มาส่องดูให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย หลังจากส่องดูโต๊ะ ตู้ เตียง และอะไรอีกมากมายจนทั่วบ้านก็เกิดความคิดว่าอยากถ่ายรูปที่เราเห็นในกล้องดูพระบ้าง แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร เพราะเลนส์กล้องที่มีอยู่มันถ่ายไม่ได้ พยายามหาวิธีอยู่นานจนมาเจอเข้ากับโทรศัพท์มือถือที่มีกล้องถ่ายรูป ผมก็เลยนำเอากล้องส่องพระกับมือถือถ่ายรูปได้มารวมร่างกันแล้วก็กลายมาเป็นกล้องมาโครดีๆนี่เอง (เลนส์โทรศัพท์มือถือมีขนาดเล็กสามารถส่องผ่านกล้องส่องพระได้โดยที่ไม่ติดขอบ) ในที่สุดผมก็สามารถเก็บภาพดังที่ผมตั้งใจได้ ขอขอบคุณกล้องส่องพระมา ณ ที่นี้ด้วย


--+กล้องส่องพระ


--+แมลงวัน1


--+แมลงวัน2


--+แมลงวัน3


--+แมลงวัน4


--+มังคุด


--+ดินสอ

>>ภาพถ่ายทั้งหมดถ่ายด้วยโทรศัพท์มือถือ Motorola Z3

วันพุธที่ 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2550

มาคุยเรื่องรักกันเถอะ!!!

4 กรกฎาคม 2550

>>ทางแพรคทิเคิลได้มีโอกาสออกแบบสื่อสิ่งพิมพ์โปสเตอร์ โปสการ์ด และสูจิบัตรให้กับนิทรรศการศิลปะที่ได้แรงบันดาลใจมาจากอัลบัมเพลงของเพชร โอสถานุเคราะห์ ซึ่งผมก็ได้รับหน้าที่ในการเขียนภาพเสมือนจริงด้วยคอมพิวเตอร์ แรกๆก็กังวลเพราะเป็นสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อนเลย ทำไม่เป็น!!! แต่พอเริ่มไปพักนึงลองผิดลองถูกไปเรื่อยก็รู้สึกติดลมและก็ได้รู้ว่ามันไม่ได้ยากเท่าใดนัก และก็มี อ.โอเล่(มนต์ชัย สันติเวส) คอยให้คำแนะนำและช่วยแก้ปัญหาให้

>>การทำงานชิ้นนี้ทำให้ได้ประสบการณ์และความสามารถเพิ่มมาอีกหนึ่งอย่าง และก็ได้รู้ว่าเราไม่ควรกลัวงานอะไรที่เรายังไม่เคยทำ!!!


--+Let's Talk About Love [Poster]

>>ภาพดิจิทอลโปสเตอร์, โปสการ์ดโดย ธนโชติ ทรัพย์เรืองนาม และ อ.มนชัย สันติเวส
>>ภาพดิจิทอลสูจิบัตร โดย อ.มนชัย สันติเวส
>>จัดวางโปสเตอร์ โดย ธนโชติ ทรัพย์เรืองนาม
>>จัดวางโปสการ์ด โดย กนกนุช ศิลปวิศวกุล
>>จัดวางสูจิบัตร โดย อ.สันติ ลอรัชวี และ ธนโชติ ทรัพย์เรืองนาม